3 Kwartjes in de week
Drie kwartjes in de week
Twaalf jaar was ik toen ik van school ging. Er was een klein feestje. De kinderen hadden een voordracht gedaan, de meester kreeg een kleinigheid en een mijlpaal weer. Moeder kon haar wel gebruiken: een beetje afwassen, op de kinderen passen, een boodschap doen, enz.
Een buurvrouw in de buurt vroeg of ze mij 's morgens niet kon krijgen. Moeder die niemand wat kon weigeren, beloofde dat ze haar zou sturen. Voor het geld hoefde ze het niet te doen, hoewel ieder kwartje er één was.
Van kwart voor negen tot twaalf uur. Drie kwartjes! Het was dus dicht bij. Even de heuvel op in de Nieuwe Hofstraat en ze was er. Het was een kleine woning. Het oude echtpaar woonde in een klein dubbel huis. Aan de andere kant woonde de baakster. Er was een kleine bijkeuken, dan een kleine kamer om in te huizen en dan, vooraan de weg het slaapkamertje. Eerst moest het bed afgehaald. Een zwaar veren bed aan één stuk. Veel te zwaar voor mij. "Flink schudden en omdraaien", beveelde de oude vrouw. Ze keek mij te veel op de vingers en dat maakte mij nerveus. Bij moeder had ze zo iets nooit gedaan. 't Bed opmaken gaf ook de nodige narigheid. Dekens netjes instoppen, kussens opschudden en ja . . . eindelijk was het naar de zin van de buurvrouw. De kamer stoffen, dat ging nog wel zonder veel problemen. Alles duurde wel wat lang natuurlijk, maar 't geld was er ook naar, een dubbeltje ongeveer per dag. Zo bleef ik doorsukkelen tot twaalf uur. Zaterdag kreeg ik de drie kwartjes, plus een dubbeltje voor mezelf. Maar eindeloos waren de morgens en ik verlangde met heimwee naar de school terug. Soms kreeg ik nog een prakje aardappels mee naar huis. Maar toen vader eens zag dat ik met een oud kadetje kwam aanzetten, smeet hij het weg en schreeuwde mij toe: "je pakt niets meer aan van die t.b.- lijers en je gaat er niet meer heen. Nu het speet mij niets, bij moeder was het best uit te houden. De kinderen namen zelfs vaak een loopje met haar, zo gaat het als je te goed bent. Behalve als vader erbij was, die eiste onverbiddelijke gehoorzaamheid. Als er ooit twee tegenpolen waren, dan waren vader en moeder dat.